κατόχι

το (Α κατόχιον)

καθετί που συνέχει, που συγκρατεί («κατόχιον ἐμβρύων» — προφυλακτικό κατά τής αποβολής, Αέτ.)

νεοελλ.

1. ο αναβολέας*

2. δερμάτινο λουρί ή σχοινί με το οποίο οι υποδηματοποιοί δένουν στο πόδι τους το παπούτσι που ράβουν

3. σκαλοπάτι που χρησιμεύει για ανάβαση σε ίππο

αρχ.

σύρτης, αμπάρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κάτοχος (πρβλ. παρόχιον < παρόχος)].